اشاره : جوابهای مناسب را با نام نویسنده در خود
پست نقل خواهم کرد .
دنیا میدان آرزوها وکوشیدن در پی رسیدن به آنست.
وهرکسی بنابر عقیده ، نظر ومفکوره ایی که برآن
پرورش یافته و یا ماحولی که در آن رشد کرده ، خواهشات و اهدافی را برای خود درنظر
گرفته واز تمام اسباب موجود تا رسیدن به ان آرزو دریغ نمی ورزد .
آرزوها گرچه مختلف اند اما هر آرزویی وبرای
هرکسی که باشد لذت بخش بوده وتا رسیدن به آن هر مشکل و سختی را نیز تحمل میکند و
در حقیقت تحمل مشقت درآن راه برایش خوشایند نیز است .
{ کُلُّ حِزبٍ بِما لَدَیهِم فَرِحُون }
امروزه کمتر کسی هست که فکر کرده باشد که این
آرزو یم تا کی دوام دارد وتا چه وقت باقی است ...
فقط رسیدن برایش مهم هست آنهم زود .
به هدفش رسید و بدست آوردش اما چه....؟ انگار نه
انگار این آرزویی بود که بهش رسید زیرا
بعد از مدت کمی خسته شد ه وبه فکر آرزویی دیگر است ....هلمّ جرّا ....
دنیا و مادیت اگر هدف واقع شود انسان را خسته
کرده واگرهم رسید دوام ندارد ..
اما اگر کسی معنویت و به خدا رسیدن را هدف خود
قرار دهد خسته نه شدن هیچ که روز به روز بر اشتیاق و مداومت بر راه ، در سینه اش
زیاده میشود ورسیدن به هدف با بسته شدن چشمانش از این جهان آغاز میگردد که دیگر
رنگ خستگی را نه خواهد دید
دراین چند روز دنیا نیز سختی های رسیدن به خدا
برایش لذت بخش بوده ودر آخرت نیز درجات بلندی نزد خدایش حاصل نموده است.
این دو فقط در نوع خوشیهای دنیای باهم دیگر چه
فرقی دارند..؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
آنانیکه
درهرزمینه تجربه ایی دارند برایمان در بخش نظرات بنویسند مانیزجوابهای مناسب را با
نام نویسنده در خود پست نقل خواهیم کرد تا دیگر خوانندگان محترم نیز استفاده برده
وما را در دعایی شریک سازند.
جزاکم الله خیرا فی الدارین .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر