حامدا لله و مصلیا علی رسول الله و آله والاصحاب
ما همه شاید دوستان زیادی داشته باشیم که با ما در هرجا همراه اند، اگر به تفریحی برویم، اگر جشنی داشته باشیم و یا سفری برای خوشگذرانی برویم، آنها نیز به نوبه خود در هر جایی با ما همراه اند؛ اما کم، کسانی اند که ما را در هنگام سختیها، مثلا زمانیکه مشکل مالی پیش بیاید و زیر بار رفته باشیم و هر ساعتی ممکن است طرف مقابل مان با دست بند پولیس به خانه ما بیاید و در این حالات سخت نیاز به پول داشته باشیم و دوستی حاضر باشد تا مقداری کمک بلاعوض بکند، تا از این مشکل رهایی یابیم.
و یا اینکه به یک مریضی سخت مبتلا شده اید و با ید به خارج از کشور بمانند هندوستان یا جای دیگر برای تداوی بروید ولی کسی از اهل خانه به آن حدی نیست که با شما همراه بشود ، آیا دوستی می یابید که وقت خود را قربان کند وبا شما در مدت تداوی تان تا هندوستان همراه باشد و اهل خود را تنها بگذارد؟
و چه برسد که اگر در وسط رودخانه افتاده اید و در صد کمی از نجات مانده است و دارید غرق می شوید و باید کسی خود را داخل رود خانه ای بیاندازد که شنا گران هم کم امید نجات دارند یعنی فقط 5% درصد.
آری دوستان واقعی کم اند و یاران مخلص انگشت شمار ، پس قیاس را در میان خود و اسلام بگذاریم.....................
تا چه حدی دوست واقعی برای اسلام بوده ایم؟
در وقت آسایش و امنیت دم از اسلام می زنیم، در جلسات مختلف صحبت از اسلام می کنیم و آیا در شدائد و سختی ها اسلام را چه اندازه نصرت کرده ایم؟؟؟..... اگر نیاز به کمک مالی جهت مجهز نمودن مجاهدین داشته است ما چه اندازه کمک کرده ایم؟؟؟
در این برهه های حساس نیاز شدید به حضور جوانان غیرتمند در میدان و نیاز به اهل خرد و تجربه داشته است اما ما چه جوابی و عکس العملی در مقابل این نیازها داشته ایم؟؟؟
ما که ادعای دوستی با اسلام را داریم !!!
فریادهای مظلومانش را که روزانه هزارها بار بلند می شود هل من ناصر ینصرنی را چه جوابی داده ایم؟
هتک حرمت به رسول اسلام را بارها شاهد بوده ایم اما چه حرکتی از ما بخاطر دفاع از آن صورت گرفته؟
هتک حرمت به تنها کتاب اسلام را مکررا شنیده ایم اما چه عکس العملی ازما برای دفاع از آن بوقوع پیوسته است؟
غیر از اینکه ما خود را با نام اسلام بازی می دهیم دیگر چیزی نداریم........بهانه ما ( بیوتنا عورة) است بهانه ما (لا تفتنا ) (اگر جهاد کنیم در فتنه می افتیم) است بهانه ما ......است در واقع همان بهانه منافقین در زمان رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم که قرآن کریم برایمان واضح نموده است.
و در واقع اسباب اصلی، به گفته نبی مکرم اسلام صلی الله علیه وآله وسلم (حب الدنیا )دوستی زن، دوستی فرزندان، دوستی ساختمان و قصر، دوستی پول و مقام، دوستی از دست نرفتن فرصتهای شغلی و مقامی، دوستی.....و (کراهیة الموت ) ترسیدن از مرگ و ترس مردن زود هنگام در این راه است که در واقع سستی ایمان و عقیده به تقدیر را دارد و اینکه به آخرت ایمان واقعی ندارد زیرا مومن دوست دارد تا از این دنیا رهای یابد و زود تر به دیار آخرت و همیشگی رهسپار شود (الدنیا سجن المومن و جنة الکافر).....(الموت تحفة المومن) مرگ هدیه ای برای مومن است ودر حقیقت پلی است که او را به جنات نعیم می رساند.
پس بیاییم و
اسلام را با همه چیزش بپذیریم
اسلام را در وقت سختی ها تنها نگذاریم که رسم دوستی نیست.
مائیم که باعث شکست و یا پیروزی اسلام می گردیم .
اسلام غیر از ما چه کسی را دارد؟
یاران با وفایش، همانها بودند که دَینِ دوستی را اداء کردند و رفتند.
اسلام در واقع شکست ناپذیر است ( الاسلام یعلو ولا یعلی علیه ) و هر شکستی که اومتحمل می شود در واقع شکست ماست نه اسلام (وانتم الاعلون ان کنتم مومنین) .
اسلام همیشه غالب است و مغلوب کسی نمیگردد و ما غالبیم اگر مومن باشیم و در غیر آن مغلوبیم .
اسلام ندارد به ذات خود عیبی هر عیبی هست در مسلمانی ماست.
وما علینا الا البلاغ المبین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر