زندگی مردان مؤمن پرازپستی وبلندی وپر از غم وشادی است ولی صفحه غمهایشان روز به روز نسبت به ترقی ایمانی آ نها فزونی می یابد(ام حسبتم ان تترکوا ولما یعلم الله الذین جاهدوا منکم ویعلم الصلبرین) ونسبت به تقربی که بسوی خدا حاصل می کنند به همان اندازه سیلاب بلاها ومصائب آنهارا احاطه می کند وهر لحظه زندگی شان مورد آزمایش خداوندی قرار می گیردتا به درجات شان افزوده شود (ولیمحص الله الذین آمنوا ویمحق الکافرین)وتا آنانیکه خالص نیند از مخلصان جدا گردند.
خداوند متعال بندگان مؤمن خودرا در تنگناهای زیادی قرار میدهد وعرصه زندگی رابرآنها تنگ میگرداند اما در عوض بر ایمان وتوکل آنها وبر ارتباط قلبی آنان باخود می افزاید وطبق حکمت خودبعضی را بعد از خستگی شان در مصائب بسوی خود فرا می خواند تا به استراحت ابدی دست یابند وتعدادی را نیز بعد از دست وپنجه نرم کردن با مصائب پخته نموده وبرای تحمل مسئولیتهای بزرگتری درآینده آماده می سازد وخدمت دین را از آنان صادقانه می گیرد.
پس با آمدن مصائب زیاد نباید ناامید شد وشانه از واجبات خالی کرد ویا مصائب را به فال بد گرفت . ومیبایست "ربناافرغ علینا صبرا وثبت اقدامنا "را ورد زبان قرارداد وعزم قوی در چارچوب قرآن وسنت را اختیار کردو اهداف دینی را بپیش برد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر