این اشعاررا درشبی نوشتم که روز گذشته اش ازطرف دادگاه اولیه کابل به ده سال زندان محکوم شدم وبا سرودن این اشعار قلبم را تسکین میدادم وتسلیم شدن دربرابر حکم وتقدیر الله را برای خود واجب می دانستم.
راضی به تقدیر
گرهمی خواهی درجات عقبی را سینه سپر کن مشکلات دنیارا
زدل خوش باش به قضای رحمان اینک کنی حاصل رضای الله را
هرچه خواهد می کند اندر دمی کس نمی داند خیر وخار فردا را
می کشد یا زنده یاهم قید و بند می زند تقدیر دست ایام ما را
این سفر باشد زاول تا به آخر غم وشادی گردانند اوراق مارا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر